Co warto zobaczyć w Parku Narodowym Litchfield?

Jednym z miejsc, które pamiętam z czasów dzieciństwa, kiedy rodzice jeszcze prowadzali mnie za rękę, jest piaszczysta plaża nad Świdrem, małą rzeczką po prawej stronie Wisły, wijącą się przez okolice Otwocka. Pierwszy kontakt z rwącą wodą i co chwila wypowiadane przez rodziców ostrzeżenia, abym nie wchodził za daleko do rzeki, bo “prąd cię porwie”. 

Przede wszystkim pamiętam atmosferę tamtego miejsca. Wspólne zabawy z rodzicami i bratem, piasek na plaży czekający na weekendowych budowniczych nadrzecznych fortyfikacji, promienie słońca szperające po wodzie w poszukiwaniu jeszcze nieogrzanych miejsc, i szum wiatru w nadbrzeżnych krzewach oraz odgłosy innych rodzin bawiących się nieopodal. A wszystko to zmieszane z miarowym szemraniem rzeki delikatnie przelewającej się przez moje dziecinne stopy.

Te wspomnienia napłynęły do mnie znienacka, kiedy wraz z Dominiką i chłopakami znaleźliśmy swój zakątek na skalistym brzegu strumienia, gdzieś na drugim krańcu świata, w parku narodowym Litchfield na północy Australii. 

Miejsce to nosi nazwę Buley Rockhole.

Jednak Litchfield to nie jeden strumień i jedno miejsce, w którym można odpocząć. W całym parku jest kilka zakamarków, skrywających różne skarby natury. I jak na tylko jeden dzień spędzony w tym parku, byliśmy bardzo zadowoleni z poczynionych odkryć na naszej rodzinnej wyprawie. Oprócz sielankowych miejsc do kąpieli oraz kopców termitów wyższych od dorosłego człowieka, pierwszy raz w życiu zobaczyliśmy latające lisy.

Zapraszam Cię na wędrówkę w głąb Parku Narodowego Litchfield.

Z Buley Rockhole można dotrzeć do Florence Falls w dwojaki sposób. Po pierwsze – spacerem 5 km wzdłuż strumienia lub – alternatywnie – podjechać samochodem na znajdujący się nieopodal wodospadów parking. 

Nie zdecydowaliśmy się na spacer. Po męczącej podróży samolotem potrzebowaliśmy odpoczynku, więc lenistwo nad Buley Rockhole zajęło nam kilka godzin i pomysł spaceru został szybko i jednomyślnie odrzucony przez załogę wyprawy.

Florence Falls to podwójny wodospad, w którym można popływać. Jeżeli nie masz czasu lub ochoty na kąpiel, to nie ma konieczności schodzenia na sam dół, żeby obejrzeć wodospad, gdyż można go zobaczyć z punktu widokowego nieopodal parkingu.

Jeżeli macie samochód z napędem na cztery koła lub przynajmniej porządny SUV, warto dotrzeć do miejsca o tajemniczej nazwie Lost City, będącym zgrupowaniem piaskowców o ciekawych kształtach uformowanych przez siły natury. W naszym przewodniku po Australii autor trochę straszył, że dojazd do tego miejsca jest trudny i wymaga dobrych umiejętności jazdy samochodem po kamiennych stopniach. Nam jednak trasa ta nie sprawiła większych trudności mimo tego, że wypożyczyliśmy SUA z napędem na dwa koła i zdecydowanie nie zaliczamy się do doświadczonych kierowców terenowych.

Wodospad Tolmer znajduje się na północy od Lost City, w wąskim wyrytym w skałach wąwozie mieniącym się setkami barw podczas zachodów słońca.  Woda spada po dwóch stromych skarpach do rozległego basenu u stóp ponad 100 metrowej kaskady. Wodospad można podziwiać jedynie z otoczonego balustradą, łatwo dostępnego pomostu usytuowanego na wysokiej skarpie nieopodal parkingu.

Niestety dostęp do rozlewiska u podnóża wodospadu, ze względu na znajdujące się tam siedlisko nietoperzy, jest zamknięty dla turystów, niemniej jednak ten najwyższy w parku wodospad i tak jest wart odwiedzenia, a kąpiel warto odłożyć, gdy dotrze się do Wangi Falls.

Najpopularniejszym wodospadem znajdującym się przy zachodniej granicy parku Litchfield, 55 km na zachód od miejscowości Batchelor, jest wodospad Wangi. Swoją popularność zawdzięcza łatwemu dostępowi do stosunkowo płytkiej i ciepłej wody u podnóża kaskady. W pobliżu wodospadu znajduje się duży, zacieniony plac biwakowy, gdzie można zjeść lunch. Jest tam też pokaźnych rozmiarów kawiarnia ze sklepem, gdzie oprócz kawy i słodkości można kupić różne drobiazgi.

Dla nas właśnie te drobiazgi okazały się kluczowe, gdyż nabraliśmy nadziei, że Grześ  – mimo złamanej ręki – będzie mógł pływać podczas wakacji w Australii. Właśnie tutaj kupiliśmy dmuchany materac i zaczęliśmy pracować nad koncepcją jak uchronić gips od wody.

Zwiedzając park nie sposób jest nie zauważyć ogromnych kopców termitów. W świecie owadów budują one największe budowle osiągające nawet 8 metrów wysokości. Termitiery zbudowane są z mieszanki ziemi, przeżutego drewna, i odpadów. Będąc w Afryce dowiedzieliśmy się, że największe kopce budują termity afrykańskie i wznoszą je przez setki lat. Niestety będąc w Australii tego jeszcze nie wiedzieliśmy. Nie mieliśmy świadomości, że patrzyliśmy na naturalne historyczne budowle, które stały w tamym miejscu wiele lat przed naszymi urodzinami. 

Po dniu pełnym wrażeń, odprężeni i zrelaksowani, wróciliśmy do naszego domku letniskowego na obrzeżach parku Litchfield. Musieliśmy zacząć pakować nasze rzeczy, bo następnego dnia wracaliśmy do Darwin, aby pierwszy raz w życiu wynająć kampera, którym mieliśmy dotrzeć do samego serca Australii, słynnego monolitu Uluru (Ayers Rock).